Agenten te Brussel

Vorige week heb ik een bericht gelezen over het feit dat er te Brussel teveel eentalige politieagenten zijn.

Zelf ben ik nog niet in contact gekomen met Brusselse politieagenten. Regelmatig zie en hoor ik ze als ze met loeiende sirenes doorheen Brussel razen. 's Morgens zie ik wel eens dappere politieagenten die het verkeer proberen te regelen op het Meiser kruispunt, vaak tevergeefs. Vroeger had mijn werkplek uitzicht op het kruispunt van de Wetstraat met de kleine ring, waar regelmatig ambiance te bewonderen was. De politie (weliswaar meestal de federale variant) haalde dan steevast de grote middelen boven, met inbegrip van de sproeiinstallaties. Van mijn huidige werkplek kan ik af en toe de witte wesp met wentelende wieken bewonderen die scheervluchten langsheen de hoge kantoortorens uitvoert. Op mijn terugweg naar het Meiserplein kom ik wel eens langs de witte toren aan de rand van het Kruidtuinpark die nu de federale politie huisvest. Politiewagens en privé-wagens van politiemedewerkers staan daar vaak op zeer onreglementaire wijze geparkeerd.

Zoals reeds vermeld ben ik tot nu toe ontsnapt aan een rechtstreekse confrontatie met de dienaars van de wet te Brussel. Ik heb zelfs nog geen enkele boete gekregen in het Brussels Gewest (daarbuiten overigens slechts enkele …). Ik zou mij ongetwijfeld enorm ergeren aan een eentalige agent die het zou vertikken een woord Nederlands te spreken.

Het probleem van de eentalige politieagenten lijkt mij weer het resultaat te zijn van een typisch Belgische houding. We lossen problemen wel op als ze zich concreet stellen. In dit geval is het wel heel dringend, want strikt genomen volgens het arrest van het Grondwettelijk Hof kunnen geen eentalige politieagenten meer aangeworven worden. Bovendien is er nood aan bijkomende, nieuwe politieagenten. Franstalige Brusselse politici stellen dan zeer retorisch de vraag wat te verkiezen valt : het aanwervan van eentalige agenten of het stoppen van de aanwervingen. Sommige Franstalige Brusselse politici vragen bovendien de regionalisering van Selor, de instantie die de taalattesten toekent. Een dergelijke regionalisering zou mijns inziens wel eens kunnen inhouden dat de taalattesten aan gelijk wie zouden uitgedeeld worden. In plaats van Belgische vlaggen uit te hangen zouden een heleboel Franstalige Brusselaars misschien een beetje moeite kunnen doen om de Nederlandse taal te beheersen, zodat uiteindelijk voldoende kandidaten gevonden worden voor jobs waar de kennis van het Nederlands ofwel wettelijk verplicht is, ofwel zeer wenselijk is.

Ik hoop wel dat de Franstalige Brusselse politieagenten nu geen klopjacht op mij starten om mijn geduld te testen.