Parkeren

Toen in de 19de eeuw de eerste auto's in het straatbeeld verschenen was er amper sprake van regels waaraan bestuurders zich moesten houden, laat staan dat er al een volledig uitgewerkt verkeersreglement was. Door de jaren heen vonden de regelgevers het nodig een heleboel regels vast te leggen waaraan bestuurders zich moeten houden. Daarenboven komen natuurlijk ook regels voor het bestraffen van de personen die zich niet houden aan de regels en personen die moeten toezien op de naleving van het verkeersreglement. Blijkbaar is het een menselijk trekje om voor initiatieven die succesvol worden telkens een heleboel regels uit te werken en controlestructuren op te zetten.

Maar terug naar de auto's. Het stratenplan van het hart van onze steden werd vaak bepaald in de Middeleeuwen. Wijken die verder afgelegen zijn van het centrum kregen hun stratenplan in de 19de en in de 20ste eeuw. De ontwerpers van toen hadden nooit kunnen vermoeden dat de bewoners van de straten van de steden zich massaal zouden bekeren tot een stalen ros. De straten van onze steden worden tegenwoordig immers (over)bevolkt door wagens.

Tegenwoordig merk ik dat stadsbesturen vaak overgaan tot het instellen van regels voor het parkeren van wagens. Dit komt neer op het invoeren van beperkingen voor autobestuurders. In het beste geval kan je je wagen nog achterlaten, maar is er een beperking in de tijd (blauwe zone - gebruik van parkeerschijf). Vaak komt het echter neer op het invoeren van betaald parkeren. Inwoners kunnen gelukkig soms genieten van een gunstig tarief. Om deze parkeerbeperkingen af te dwingen wordt er vaak beroep gedaan op een legertje van controleurs, soms werkzaam voor een private firma.

Waar ik mij aan stoor is dat in de parkeerreglementen met bezoekers helemaal geen rekening gehouden wordt. In centra van steden - doorgaans met blauwe zone of met bepaald parkeren voor beperkte duur - zijn er vaak parkeergarages waar je je wagen voor langere tijd kan achterlaten. Ik merk nu dat in een heleboel minder centraal gelegen wijken beperkingen ingevoerd worden, zonder dat er dergelijke parkeeralternatieven zijn. Als je dan bijvoorbeeld op familiebezoek gaat word je verplicht om de twee uur je wagen te verplaatsen (als het een blauwe zone betreft). Indien je werkgever toevallig gekozen heeft voor een locatie in een dergelijke buitenwijk met parkeerbeperkingen zit je natuurlijk met nog meer problemen. Het argument dat niet-bewoners maximaal moeten gebruik maken van het openbaar vervoer slaat volgens mij helemaal geen hout. Waar moet men dan wel zijn wagen achterlaten ? Zijn er voldoende (veilige) parkings aan de rand van onze steden vanwaar het openbaar vervoer met voldoende frequentie verbindingen naar de buitenwijken aanbiedt ?

Door dergelijke parkeerreglementen in te voeren bekomt men in de eerste plaats dat bedrijven in deze buitenwijken minder aantrekkelijk worden voor werknemers en voor zakenrelaties. Bovendien maakt men bewoners van deze wijken het knap lastig bezoekers van buiten de betrokken wijk te ontvangen. Uiteindelijk is er nog een financieel luik en tewerkstellingsaspect aan deze parkeerreglementen. De extra inkomsten voor de steden zijn immers steeds welkom. Het legertje controleurs zorgt dan weer voor bijkomende plaatselijke tewerkstelling, waardoor de politici dan weer beter hopen te scoren bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen. De grootste slachtoffers van de parkeerreglementen zijn geen inwoners van de betrokken wijken en ze kunnen de lokale politici bijgevolg niet electoraal afstraffen.

Ik besef dat de personen die dergelijke reglementen invoeren dit bericht niet zullen lezen. Bovendien is tegen een dergelijke trend niets te beginnen. Maar ja, nu heb ik mijn frustratie toch eventjes kunnen ventileren.