Poken

Poken was vandaag de talk of the town in het Belgische Twitterwereldje. Een poken is een digitaal visitekaartje in de vorm van een USB-stick. Indien een bezitter van een poken een andere bezitter van een poken tegenkomt kan tussen beide pokens via RF informatie uitgewisseld worden, meer bepaald informatie over de profielen op social networking sites. Meer info over pokens kan je vinden op de site doyoupoken.com.

Een poken is niet gratis. Op de site doyoupoken kunnen ze enkel per 12 besteld worden, wat natuurlijk stimuleert dat iemand er zijn netwerk mee besmet. Een poken heeft enkel nut indien je je online contacten ook in real life tegenkomt, op een twunch, een girl geek dinner, een barcamp, een conferentie, ... Een doosje van 12 tokens kost op dit ogenblik 120 euro.

Op dit ogenblik voel ik niet de behoefte ook een dergelijk apparaatje aan te schaffen. Zo vaak kom ik nu ook weer niet op real life events waar ik mijn social networking connecties tegenkom. Bovendien beschik ik al op verschillende platformen over informatie over mijn online contacten. In eerste instantie ben ik op hun blogs geabonneerd in mijn feed reader. Ik heb ze als follower aangeduid op Twitter. Een heleboel personen hebben mij ook weten te vinden op Linkedin en op Facebook. Met sommigen heb ik al emails uitgewisseld, van nog een beperktere groep beschik ik over hun GSM nummers. En dan zijn er nog enkele andere sites waar ik connecties heb ik met sommigen (Flickr, Spock, Orkut, Friendfeed, ...).

De MOO-cards gelinkt aan Flickr waren een tijdje terug ook een hype, iedereen moest er mee uitpakken op de eerste blogevents. Het ziet er naar dat het bovenhalen van een poken een gelijkaardige trend wordt. Of het de trend van 2009 wordt (zie dit artikel op Marketingfacts) valt nog af te wachten.