Brandje blussen

Een heel tijdje terug heb ik mij opgegeven als hulpverlener in het bedrijf waar ik werk. Dit betekent dat je er voor moet zorgen dat bij een evacuatie van de lokalen alle medewerkers tijdig de lokalen kunnen verlaten. Tot nu toe was dit enkel nodig bij de jaarlijkse evacuatieoefening.

Volgens de wetgeving (het ARAB) moeten hulpverleners om de vijf jaar opleiding genieten. Meer dan vijf jaar terug heb ik een basisopleiding voor het blussen van vuren gevolgd. Dit hield in dat we effectief brandjes en zelf branden moesten blussen met diverse blustoestellen (CO2, poeder en natuurlijk ook met de waterslang), waaronder ook de bekende brandende frituurketel.

Vanmiddag was ik uitgenodigd op een volgende opleidingssessie, voornamelijk bedoeld om onze kennis - die reeds ver zat - op te frissen. Waar de vorige opleiding in een gespecialiseerd bedrijf plaatsvond (bij ANPI te Louvain-la-Neuve), vond de opleiding vanmiddag plaats in een vrachtwagen die voor het gebouw geparkeerd stond. Eerst stond de theorie rond blustoestellen op de agenda. Daarna was er een effectieve test waar we - in de vrachtwagen zelf - een gesimuleerde brand maar ook een echte brand moesten blussen. De opleiding werd besloten met een evacuatie uit de vrachtwagen die ondertussen volledig volhing met rook.

Het voordeel van een dergelijke opleiding is dat er minder werktijd verloren gaat. De blusoefeningen zijn wel minder uitgebreid en zeker minder spectaculair. Misschien kan ik binnen vijf jaar toch nog een keertje naar het oefenterrein gaan. Jongens en vuur, het blijft een fascinerende combinatie. De lesgever besloot de vorming overigens met de opmerking dat de grootste pyromanen bij de brandweer zitten ...