Bloggers onder vuur
Dit weekend was in de weekendeditie van De Morgen een artikel te lezen waarin verslag gedaan werd van de dood van twee Amerikaanse bloggers en de gezondsproblemen van enkele andere Amerikaanse bloggers ("Bloggers bloggen zich suf over hun gezondsheidsrisico's"). Het artikel in De Morgen verwijst naar een artikel in de New York Times van 6 april : In Web World of 24/7 Stress, Writers Blog Till They Drop.
In het artikel van de New York Times over bloggers wordt enerzijds gezalfd (death by blogging is overdreven), maar wordt er toch zekere onrust gezaaid. To be sure, there is no official diagnosis of death by blogging, and the premature demise of two people obviously does not qualify as an epidemic. There is also no certainty that the stress of the work contributed to their deaths. But friends and family of the deceased, and fellow information workers, say those deaths have them thinking about the dangers of their work style.
Toen enkele jaren terug journalisten Frans Verleyen en Johan Anthierens overleden na slepende ziektes is voor zover mij bekend nergens verschenen dat journalistieke bedrijvigheid slecht is voor de gezondheid. Meer en meer komen verhalen naar boven van topmanagers met gezondsheidsproblemen zoals hartaanvallen, burn-out of depressies. Journalisten en topmanagers leiden vaak een hectisch leven, vaak nog gecombineerd met gebruik van drank en rookproducten. Wat is de oorzaak van deze ziektes, de bedrijvigheden die de personen uitvoeren of hun leef-, drank- en eetgewoontes ?
Het weekend daarvoor stond in De Standaard, die andere kwaliteitskrant in Vlaanderen, een ander artikel waarin bloggers sterk onder vuur kwamen te liggen : Help, het internet wordt gekaapt. Andrew Keen, een Brits-Amerikaanse internetentrepeneur, kreeg onder de vorm van een interview ruimschoots de gelegenheid kritiek op bloggers te spuien : Web 2.0 en zijn amateurs maken onze cultuur kapot. Als we niet snel ingrijpen en het internet opnieuw in handen geven van echte professionals, zullen kranten, televisiezenders en platenlabels onherroepelijk verdwijnen. ... Volgens mij betekent elke gelezen blog een niet gelezen krant. ... Blogs zijn meestal rommel en ze mogen schrijven wat ze willen zonder zich te moeten verantwoorden.
Zijn Vlaamse bloggers aangeschoten wild geworden voor de Vlaamse kwaliteitskranten ?
tja. Voor een deel klopt dat wel, ik lees kranten voornamelijk nog online en ik lees nu inderdaad meer blogs als dat ik kranten lees. Ik lees nu wel veel meer over onderwerpen die me intereseren. Zo lees ik meer buitenlandse als Belgisch blogs.
En of het gevaarlijk is?
Tja alles waarmee je overdrijft is gevaarlijk. Ik heb tijdens mijn middelbaar 2 jaar lang elke dag een boek gelezen. Echt gezond was dat toen ook niet.
Negatieve berichten schrijven over bloggers, dát lijkt me pas ongezond... :-)
Ik kan het mij niet aantrekken. Ik ben immers GDB le mal aimé. What's in a name, hey?
Like, do we care? De zogenaamde kwaliteitskranten leveren duidelijk niet voldoende informatie voor zijn lezers, die het elders gaan zoeken. Vraag en aanbod enzo...
Het dood door bloggen artikel is een hype geworden omdat het gewoon grappig is..
Op een bepaald punt heeft men gelijk, mensen die informatie op het internet te serieus nemen hebben een probleem, de zogenaamde kwaliteitskranten zouden beter zelf wat minder onzin publiceren..zie het bovenstaande artikel, tja de online geschreven concurrentie is moordend..moeten ze zelf maar wat meer in seo investeren..
Heeft u ook een bedenking ?
<< Home