Rijstrook of snelheid

Als het niet te druk is op een snelweg kan je verschillende types van strategieën van bestuurders herkennen. Er zijn enerzijds de bestuurders die er voor kiezen tegen een vaste snelheid naar hun bestemming te rijden. Daarbij kiezen ze meestal de gepaste rijstrook, in functie van de gekozen snelheid. Indien deze snelheid onder de (theoretische) maximumsnelheid ligt, zal je hen eerder op de rechterrijstrook terugvinden. De bestuurders met een zware voet (met vaste snelheid) zal je daarentegen vermoedelijk op de linkerrijstrook of meest linkse rijstrook indien er meer dan twee rijstroken zijn.

Een andere strategie op de snelweg is het aanhouden van een vaste rijstrook. Dit type bestuurders kan je zeer makkelijk herkennen op een snelweg met drie of meer rijstroken. Het zijn onder meer die bestuurders die ongeacht de bezettingsgraad van de rechtse rijstrook steevast in het midden blijven rijden. Indien ze in de middenrijstrook dan toch geconfronteerd worden met een wagen voor hen die trager rijdt, verkiezen de middenstrook-rijders er zeer vaak voor dezelfde rijstrook aan te houden boven het voorsteken van de tragere wagen. Slechts in uitzonderlijke omstandigheden zullen ze het risico nemen een kijkje te nemen op de meest linkse rijstrook.

Bestuurders met voorkeur voor vaste snelheid ergeren zich vaak aan bestuurders met voorkeur voor vaste rijstrook. Dit uit zich bijvoorbeeld door middenstrook-rijders door middel van lichtsignalen aan te sporen toch naar rechts te begeven. Een ander middel waarmee middenrijstrook-rijders duidelijk gemaakt worden dat ze zouden moeten opschuiven is het ostentatief voor de neus van hun wagen doorschuiven naar de meest rechtste rijstrook. In uitzonderlijke omstandigheden worden middenstrook-rijders door middel van verbale signalen attent gemaakt op de lege rijstrook. Observaties van dergelijke gedragingen hebben mij spijtig genoeg doen vaststellen dat middenstrook-rijders heel vaak een olifantenhuid ontwikkeld hebben waardoor ze ongevoelig blijven voor lichtsignalen, afsnijmaneuvers, gesticulaties of gevloek in andere voertuigen.

Naast de middenstrook-rijders met olifantenhuid is er nog een ander subtype van bestuurders met voorkeur voor vaste rijstrook, namelijk de linkerrijstrook-rijders. Deze zijn op snelwegen met drie rijstroken eveneens zeer goed herkenbaar. Zij kiezen immers voor de linkerrijstrook en ontwikkelen hierbij vaak een meer dan reglementair toegelaten snelheid. Indien zij tijdens hun traject op de snelweg geconfronteerd worden met een wagen met een lagere snelheid op de meeste linkse rijstrook, aarzelen ze niet om de bestuurder van deze wagen expliciet duidelijk te maken dat ze eigenlijk niet thuis horen op de linkerrijstrook. Signalen die ze hierbij hanteren zijn het aanzetten van de linkerrichtingaanwijzer, het hanteren van de verstralers (vaak van xenon-lampen natuurlijk), uitzonderlijk geluidssignalen. Indien de trager rijdende bestuurder het waagt in zijn achteruitkijkspiegel zijn belager te aanschouwen merkt hij steevast op dat deze ook met zijn handen signalen uitstuurt, vaak onder de vorm van één of meerdere opgestoken vingers. Wegwezen is bijgevolg de boodschap.

Naast deze twee basistypes van bestuurders is er natuurlijk nog een derde type, de wispelturige bestuurder. Deze varieert zijn snelheid en zijn rijstrookkeuze vaak op zeer korte termijn. Dergelijk wispelturig gedrag wordt doorgaans vergezeld van het tussen de schouder en het oor knellen van een voorwerp, vaak gecombineerd met handgebaren, of het manipuleren van dat ding met elektronische wegenkaarten (dat volgens de eigenaar van het ding nogmaals onduidelijke of verkeerde instructies geeft), of het naar de mond brengen van voorwerpen ter versterking van de inwendige organen. Lang geleden zag je ook nog bestuurders die achter het stuur het gevecht aangingen met een wegenkaart. Door de opkomst van de reeds hoger vernoemde dingen met elektronische wegenkaarten zijn dergelijke voorvallen tegenwoordig minder vaak vast te stellen. Je zou bijna kunnen denken dat het hanteren van de vermelde voorwerpen het wispelturig gedrag van wispelturige bestuurders zou kunnen verklaren.

Indien het verkeer op de snelwegen drukker wordt zijn deze strategieën vaak minder goed toe te passen. Maar dan zijn er weer andere gedragingen die opduiken. Misschien is dit wel inspiratie voor een volgend bericht alhier ...