Jungle

De laatste tijd is mij de analogie opgevallen tussen het verkeer en de jungle. Hoe groter de concentratie aan verkeersgebruikers, hoe meer struggle for life er optreedt. Het verkeersreglement is daarbij voor een blijkbaar groeiende populatie van verkeersgebruikers enkel maar een vaag concept, het zijn maar richtlijnen die zeker niet bindend zijn.

Op snelwegen wordt dit duidelijk door chauffeurs die zich niets aantrekken van snelheidsbeperkingen, zeker als het tijdelijke beperkingen betreft in de buurt van werken. Sommige vrachtwagenchauffeurs houden zich nog steeds niet om in regenweer voor te steken. In stadsverkeer (en zeker in Brussel) wordt dit ook op velerlei wijzen duidelijk. Voorsorteerstroken worden niet gerespecteerd, te hoge snelheid merk ik maar al te vaak, busstroken worden gebruikt als extra rijstrook, als het maar pas rood is mag je er nog door, voorrang wordt genomen en niet verleend en je voertuig parkeren doe je waar je zin hebt.

De struggle for life in het verkeer houdt in dat zij die de regels aan hun laars lappen duidelijk voordeel behalen. Ze zullen sneller op hun bestemming toekomen of ze zullen sneller een plek vinden om hun voertuig achter te laten.

De bedenkingen hierover zijn niet enkel op chauffeurs van auto's en vrachtwagens van toepassing, ook motorrijders, fietsers en voetgangers tonen gelijkaardige gedragingen. Welke voetganger in Brussel blijft voor een rood voetgangerlicht staan ?

Als kleine jongen op school werd mij goed ingeprent dat het verkeersreglement steeds moest gevolgd worden. De meerdere bezoeken aan het verkeerspark - met begeleiding van een politieagent - moesten dit onderstrepen. Voor een heleboel weggebruikers is het verkeersreglement geen kader meer dat ten volle gerespecteerd wordt. Het niet respecteren levert immers meer voordelen op ten opzichte van de nadelen van het niet respecteren (zoals de verwensingen en het getoeter van andere weggebruikers en eventuele boetes). Zou het kunnen dat we in een Darwinistische visie uiteindelijk terecht komen in nog meer verkeersanarchie ? Of moeten we meer heil verwachten van een big brother benadering waar de ganse wegeninfrastructuur en ieder voertuig met sensoren uitgerust worden om onaangepast gedrag te detecteren en bestraffen. Of moeten we iedereen terug naar het verkeerspark sturen waar oom agent op vaderlijke wijze zijn lesje mag geven ?