#aus11 dag 4 Kötschach-Mauthen - Brussel

Op de laatste dag van de pers naar Oostenrijk stond eerst nog een stevige wandeling op het programma. Iets na 9u stond Peter, de gepensioneerde geologieprofessor, ons op te wachten, tesamen met zijn vrouw. Daarvoor hadden we nog van Barbara, de eigenares van het Schlank Schlemmer Hotel Kürschner in Kötschach-Mauthen een rondleiding gekregen in de wellness ruimtes. Tijd om te relaxen op het hooibed of in het wijntonnen die badtobbes geworden waren was er niet. We namen afscheid van Barbara en we volgende met onze huurauto de X3 van Peter. Op een bepaald ogenblik sloeg Peter een zijwegje in, dat nog geasfalteerd was. Een beetje verder werd de weg versperd door een bareel. De sleutel was snel gehaald in het nabijgelegen huis. Vervolgens reed de X3 ons voor op de niet meer geasfalteerde rotsweg. Een X3 is duidelijk beter geschikt om een dergelijke weg af te leggen. Na een 15-tal haardspeldbochten en talrijke gewone bochten zetten Peter zijn wagen aan de kant. Van deze plek zouden we te voet verder trekken.



Tegen een stevig tempo trokken we hogerop. Peter wou ons absoluut een blik doen werpen op de meest zuidelijk gelegen gletsjer van Oostenrijk. Uiteindelijk komen we aan op de Hinterjoch, op 1900 meter hoogte, met zicht op de gletsjer (alhoewel gedeeltelijk verborgen achter de wolken). We keken ook uit op de Plockenpas, één van de plaatsen waar beide strijdende partijen tijdens de Eerste Wereldoorlog verdedigingscomplexen uitgewerkt hadden. Vanop deze plaats doet Peter een telefoontje om te laten weten dat we iets later aan de lunch zouden zijn.



Vervolgens ging de wandeling naar het andere uiteinde van de kam, waar een kruis opgericht was.



Vanaf het kruis werd de afdaling ingezet, waarbij Peter al snel uit het zicht verdween. Zelfs zijn vrouw hield een stevig tempo aan. De drie Belgen moesten moeite doen om haar te volgen. Zonder gebroken benen of armen kwamen we terug aan de vertrekplaats. Nu restte ons nog de afdeling met de wagen naar de bewoonde wereld, langs de talrijke haarspeldbochten. Af en toe voelden we dat de onderkant van de C-Max contact maakte met de ondergrond. Een oliespoor was gelukkig niet te bespeuren achter ons. Terug in de bewoonde (en geasfalteerde) wereld, reed Peter ons voor naar een hotel-restaurant enkele dorpjes verder, locatie van de laatste lunch van deze reis. Op advies van de vrouw van de professor bestelden we nudeln aus Kärtnen. Tijdens de lunch kregen we nog extra gezelschap, van Gerlinde, de curator van het Geopark museum in Karinthië. Na de lunch met de verrassend lekkere nudeln - eigenlijk grote ravioli's - reden we eventjes verder naar het Geopark museum zelf. We kregen nogmaals een zeer persoonlijke rondleiding van Gerlinde. Zij bleek overigens een deel van haar studies aan de universiteit van Gent in België gedaan te hebben. Het kleine maar modern aandoend museum leek best interessant, zowel voor doorgewinterende geologen als voor toevallige passanten. Vooral de passie van de curator kwam zeer overtuigend over.



Lang kunnen we in het Geopark museum niet blijven, we moeten nog een vliegtuig halen. Het is nog zo'n anderhalf uur rijden naar de luchthaven van Klagenfurt. We gooien de tank van de huurwagen opnieuw vol en leveren de sleutels in. Dan gaan we op zoek naar de tickets. Uit de computer rollen zowel de boarding pass voor de eerste vlucht naar Wenen, als voor de tweede vlucht naar Brussel. Het propellervliegtuig heeft onderweg wat last van turbulentie. De vlucht naar Wenen neemt gelukkig maar een uurtje in beslag.



Op de luchthaven van Wenen gingen we op zoek naar de andere deelnemers aan de persreis. Een eerste groep was snel gespot, zij hadden een eerste vlucht vanuit Salzburg. Dan was het nog even wachten op de laatste twee groepen die van Innsbruck moesten komen. Vervolgens komen de straffe verhalen van de verschillende groepen naar boven. Het was pas na negen als we op het vliegtuig kunnen, om iets na elf weer op Belgische bodem te staan. Dan was er weer de lange wandeltocht van Pier A naar de bagageband. Even wachten op de bagage, afscheid nemen van de reisgenoten en uiteindelijk de wagen opzoeken. De #aus11 reis is achter de rug.

Zie ook de belevenissen van de andere dagen
#aus11 dag 1 Brussel - Berliner Hütte
#aus11 dag 2 Berliner Hütte - Zell am Ziller
#aus11 dag 3 Zell am Ziller - Kötschach-Mauthen